آرتروز از بیماری‌های شایع در جوامع مختلف است که افراد زیادی را درگیر می‌کند. بسیاری از پزشکان و متخصصان ورزش - البته به صورت سبک - را برای درمان و پحتی پیشگیری از این بیماری توصیه می‌کنند این در حالی است که خود ورزشکاران هم به شدت در معرض ابتلا به آرتروز قرار دارند.

به گزارش خبرنگار مهر، "آرتروز" به معنی خط میان دو مفصل و درز مفصلی است. امروز این واژه برای بیشتر افرادی که با کارها و ابزارآلات سنگین سر و کار دارند و حتی افرادی که به کارهای به ظاهر آسان مانند پشت میز نشینی اشتغال دارند، آشناست.

آرتروز که در پزشکی به "آرتریت" معروف است، شایع‌ترین بیماری است که مفاصل بدن را دچار درد، تخریب و فرسودگی می‌کند. ساختار مفاصل بدن ترکیبی از اصول زیبای زیست شناختی و قوانین استوار فیزیکی است. انتهای استخوان‌هایی که در مفصل، کنار هم قرار می‌گیرند توسط یک لایه غضروف شفاف پوشیده می‌شوند. در آرتروز مشکلی که خود باعث بروز مشکلات دیگری می‌شود، تخریب و از بین رفتن تدریجی و پیش رونده غضروف مفصلی و زیاد شدن نسج استخوانی مجاور آن دیده می‌شود. با از بین رفتن این غضروف استخوان زیر غضروف دچار آسیب می‌شود.

در گذشته‌های نه چندان دور عقیده بیشتر مردم بر آن بود که آرتروز یعنی پیری و هر فردی که مبتلا به بیماری آرتروز می‌شود حتماً حداقل 50 سال سن دارد اما با این اوصاف این عقیده رایج تا چه اندازه ریشه علمی دارد؟

چه می‌شود که آرتروز می‌گیریم
ارث، عوامل متابولیک، علل عروقی، ضربه، شکستگی، استفاده زیاد و متناوب و به ویژه نادرست از یک مفصل، ازدیاد سن، بعضی اختلالات مادرزادی و تکاملی، بیماری‌های عصبی، غدد درون ریز و بافت همبند همگی از عواملی هستند که منجر به ایجاد آرتروز در افراد مختلف می‌شود. در کل اینکه در انواع آرتروز، مفاصل بند اول و دوم انگشتان دست، مفاصل ما بین مهره‌های گردن و کمر، مفصل لگن و زانو احتمال درگیری بیشتری دارند.

این افراد بیشتر مستعد آرتروز هستند
خرابی غضروف در هر سنی از زندگی می‌تواند رخ دهد، چنانکه 40 میلیون نفر - در گروه‌های مختلف سنی - در آمریکا از آرتروز رنج می‌برند. در این میان افرادی که سال‌های متمادی باید به کارهای بدنی و فعالیت‌های جسمانی بپردازند و در به کارگیری ابزار کار، خم و راست شدن، و حتی نشستن و برخاستن مراقبت‌های لازم را به عمل نمی‌آورند، بیشتر در معرض بروز این بیماری قرار دارند.

کشاورزان به دلیل کارهای سنگین در کشتزارها و مراتع، همواره در معرض هجوم این بیماری قرار دارند. کارگران ساختمانی که باید مصالح ساختمانی را جابه جا کنند، کارگران بندرگاه‌ها به دلیل فعالیت‌های شدید جسمانی و حمل و نقل کالا، همچنین رانندگان به دلیل سالیان طولانی و ساعت‌های متوالی نشستن پشت فرمان و خم شدن به جلو، و شغل‌های مشابه از دیگر افراد مستعد بروز آرتروز هستند.

خانم‌هایی که بیش از چهار زایمان و نگهداری بچه‌ها را متحمل شده‌اند و نیز افراد چاق که بیشتر بافت‌های استخوانی و عضلانی و رباط‌های بدنشان از فشار‌ها و صدمات ناشی از زیادی چربی تحت فشار هستند، مردانی که شغل‌های پر استرس و کارهای سنگین دارند، به ویژه هنگام سالمندی همه و همه زودتر و شدیدتر از افرادی که شغل‌های سنگین نداشته و چاق نیستند و از تغذیه مناسب و ورزش‌های مرتب بهره می‌برند دچار آرتروز می‌شوند.

ورزشکاران هم آرتروز می‌گیرند
شیوع آرتروز در ورزشکاران بسیار کمتر از افراد عادی جامعه است چرا که هم تراکم استخوانی در ورزشکاران بیشتر است و هم عضلات و تاندون‌ها مقاومت بیشتری دارند. با همه اینها ورزشکاران هم ممکن است آرتروز بگیرند. به واقع ورزشکارانی که بیش از حد به صورت ناصحیح ورزش می‌کنند و از شیوه‌ها و اصول ورزشی به صورت علمی آگاهی کامل ندارند و دچار آسیب‌های ورزشی می‌شوند نیز زودتر از ورزشکاران و افرادی که از ورزش‌های متعادل و برنامه‌ریزی شده استفاده می‌کنند مبتلا به آرتروز می‌شوند.

ورزشکاران چه کنند تا آرتروز نگیرند
ورزشکاران برای اینکه با ورزش کردن بتوانند سلامت خود را تضمین کنند و خطر ابتلا به بیماری مانند آرتروز را در خود کمتر کنند باید به سه نکته اساسی توجه ویژه داشته باشند. رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی در این رابطه به خبرنگار مهر گفت: ورزش غیراستاندارد به راحتی باعث آرتروز می شود. ورزشکاران به خصوص آماتورها باید هر ورزشی را به صورت اصولی و استاندارد و تحت نظر مربی تایید شده انجام دهند و باید توجه داشته باشند که از یک برنامه ورزشی در هر سن و هر رشته ای نمی توان تبعیت کرد. برنامه ریزی ورزشی در هر رده سنی و در هر رشته ای متفاوت از دیگری است.

وی به دومین موردی که باید ورزشکاران توجه زیاد به آن داشته باشند، اشاره کرد و ادامه داد: باید به مقوله تغذیه هم اهمیت زیاد داد چون هر رشته ورزشی از نظر نوع تغذیه برای خودش استانداردهای خاصی دارد. به خصوص میزبان مصرف کالری و چگونگی تامین انرژی لازم در هر رشته و در هر یک از بخش های و مردان تاثیر زیاد در ابتلا به آرتروز یا دوری از آن دارد.

پورکاظمی تاکید کرد: نظم در ورزش اهمیت زیادی در این زمینه دارد. ورزش کردن باید به صورت منظم و در چارچوب یک برنامه مشخص انجام شود ضمن اینکه انتخاب رشته درست - متناسب با وضعیت فیزیکی - هم تاثیر زیاد در حفظ سلامت دارد. در کل اینکه اگر به این موارد توجه لازم شود، حفظ سلامت تضمین شده است در غیر اینصورت آرتروز پیشرونده زودرس در ورزشکاران ایجاد خواهد شد.

و باز هم ورزش برای دوری از آتروز
آرتروز در حقیقت درمان قطعی ندارد زیرا طی سالیان دراز، تاندون‌ها و استخوان‌ها متحمل فشار و آسیب شده‌اند، رباط‌ها از استحکام واقعی خود می‌افتند و عضلات زانوها، شانه‌ها و کمر به صورت شل و افتاده جلوه‌گر می‌شوند و در نهایت فرد را عصبی و ناراحت می‌کنند. محافظت از مفصل، کاهش وزن، تقویت عضلات، استفاده از دارو و جراحی از انواع راه ها برای درمان آرتروز هستند اما به واقع هیچ یک از آنها منجر به بازگشت کامل سلامت فرد مبتلا نمی‌شود.

بنابراین بهتر است از بروز آرتروز جلوگیری کرد. در واقع راه‌هایی وجود دارند که از پیشرفت آرتروز و پیامدهای رنج آور آن جلوگیری کرده و فردا را آسوده‌تر می‌سازد. انواع نرمش‌های و در کل ورزش سبک یکی از بهترین این راه هاست. البته ماساژ دادن و قرار دادن عضو مبتلا در آب (آب درمانی)، دیاترمی و فیزيوتراپی اعضای مربوطه را هم باید مورد توجه قرار داد.

هلدینگ یاقوت رویان در این زمینه برای درمان این بیماری مکمل Articulation را از کشور ایتالیا وارد نموده و از طریق داروخانه های سراسر کشوردر دسترس شما عزیزان قرار داده است.

اثرات اصلي مواد موثر و فعال این محصول عبارتند از :

1- گلوکوزامين : يک Amino Sugar اساسي و لازم براي سنتز و توليد glycoprotein و proteoglycan موجود در غضروف مي باشد. به همين دليل گلوکوزامين در تمام بافت هاي بدن و با غلظت بالا ، در سطح مفصل موجود است. Proteoglycan قابليت فوق العاده اي در جذب مولکول هاي آب دارد. مطالعات زيادي تائيد کرده ، مقدار گلوکوزامين موجود در سطح مفصل مستقيما" با مقدار Proteoglycan توليد شده متناسب است. در بدن ما گلوکوزامين توسط سلول هاي بالغ غضروفي ) chondrocytes ) توليد مي شود و نشان داده شده که افزايش غلظت مولکولي در سطح اين سلول ها ، سنتز اين سلول ها را افزايش مي دهد و متعاقب آن فعاليت حفاظتي بر روي مفاصل و فعاليت انعطاف پذيري غضروف ها افزايش مي يابد. فقدان glucosamine موجب سخت شدن غضروف ها و دردهاي مفصلي مي گردد.

درمان با گلوکوزامين موجب مي گردد بيماري و نشانه هاي Osteoa rthritis به تدريج و به آهستگي بهبود يابد. گلوکوزامين در درمان اوستئوآرتروزيس نه تنها به صورت خوراکي بلکه به شکل موضعي به طور گسترده مصرف مي شود. در يک مطالعه کلينيکي که در استراليا انجام شده ، 63 بيمار که زانوي آنها دچار استئوآرتروزيس بود درمان انجام گرديد، اثرات درماني به طور موثر ثابت شد، درد زانو کاهش يافت ، فقط بعد از 4 هفته درمان علائم واضح و روشني از بهبودي ظاهر گرديد.

Chondroitin Sulfate -2 : يک Glycosaminoglycan مي باشد که اثر محافظتي و عامل محرک ( ( chondrocytes سلول هاي اصلي تشکيل دهنده غضروف ( مي باشد. با ساختمان خاصي که دارد موجب جذب آب و نگهداري آن مي گردد. اين ماده جهت غذا رساني و لغزندگي مفاصل بسيار لازم و ضروري است. chondroitin sulfate موجب کاهش د رد و بهبود عملي مفاصل در استئوآرتريت با شدت کمتر و متوسط مي گردد. کوندروايتين سولفات همراه با Glucosamine ، تشکيل دهنده اصلي غضروف ها هستند. Chondroitin sulfate نسبت به گلوکوز امين اثر ضد التهابي بيشتري داشته و علاوه بر آن در بهبود و اصلاح غضروف ها و سلامت آنها به حالت اوليه موثر تر است.گلوکوزامين و کوندروايتين غالبا" در درمان استئو آرتريت و جلوگيري و درمان حوادث استخواني – مفصلي که بيشتر در بعضي فعاليت هاي ورزشي که فشار زيادي بر روي مفاصل وارد مي آيدو يا مفاصل سنگيني بيش از حدي رامتحمل مي گردندبه کار ميرود.اين دو ماده ، از فرسودگي غضروف ها جلوگيري و ممانعت به عمل آورده و موجب توليد غضروف هاي جديد مي گردند.

MSM) Methyl Sulfonyl Methane -3 ) : داراي منشاء طبيعي از سولفور هاي آلي مي باشد. اين ماده به عنوان درمان کمکي در بسياري از بيماري ها که با درد و التهاب همراه است به کار مي رود. سولفور خاصيت نفوذ پذيري سلول ها را افزايش داده و در خارج نمودن سموم از سلول ها کمک مي کند. بنا بر اين MSM موجب تسکين درد که اغلب به علت افزايش تدريجي مواد سمي در سطح مفاصل ، ماهيچه هاو آب ميان بافتي ، ايجاد مي گردد مي شود. در بيو لوژي MSM به عنوان ماده کاهش دهنده سموم تقسيم بندي مي گردد.

Manganese -4 : اين ماده در بسياري از فعاليت هاي متابوليکي بدن شرکت داشته ولي اثر اصلي آن خاصيت آنتي اکسيدان بودن آن است، سلول هاي بدن را از خسارات وارده از طريق راديکالهاي آزاد محافظت مي نمايد. منگنز براي استخوان سالم و بهبود و سلامت غضروف ها بسيار ضروري است.

منگنز همراه با ساير فاکتورها جهت جلوگيري از پوکي استخوان ضروري بوده و همچنين در متابوليسم چربي و قند مداخله کرده و به انعقاد خون کمک می کند. دوز پيشنهادي روزانه منگنز ، بين 1 تا 10 ميلي گرم مي باشد. کمبود منگنز در رژيم غذايي ممکن است موجب تظاهرات بعضي از بيماري ها گردد، که ميتوان از ميان آنها تغييرات در قند خون ، ضعف و نا توانی جسمي ، تاخير در رشد و درد مفاصل را نام برد.

Devil’s Claw -5 : گياه پنجه شيطان ، در طب گياهي به عنوان درمان کننده طبيعي ضد التهابات به کار مي رود. ماده اکتيو و اساسي که اين اثر درماني را نشان ميدهد (Harpagoside )هارپاگوزايد نام دارد.

Devil’s claw ، جهت درمان درد مزمن يا درمان هاي طولاني مدت ، به علت اينکه هيچگونه عوارض جانبي بر روي معده نداشته و به خوبي تحمل ميگردد ، تجويز مي شود.ريشه گياه فوق معمولاً مورد استفاده قرارمي گيرد، در تسکين علائم آرتريت روماتوئيد ، آرتروز و به طور کلي انواع التهابات و تورم از قبيل آماس تاندون ها ) زردپي ( ، کوفتگي و خون مردگي ، التهاب و درد کمر و درد مفاصل ، بدون عوارض جانبي و منع مصرف به کار مي رود. همچنين در اصلاح و افزايش حرکات مفصلي کاربرد دارد.

Aloe Vera -6 : يکي از مهمترين اثرات درماني Aloe vera خاصيت ضد التهابي آن است. ترکيبات اصلي ژل Aloe ، پلي ساکاريد ها با وزن مولکولي بالا،املاح) کلسيم،فسفر،پتاسيم،آهن ، سديم ، منيزيم ،منگنز، مس ،کرم ، روي (، آمينو اسيدها ) اساسي يا غير اساسي ( آنزيم ها ) فسفاتاز ، آ ميلاز ، ليپاز ، bradkinase ( مي باشند. تمام اين عناصر و مواد موجود در Aloe Vera ، علاوه بر خاصيت ضد التهابي ، همچنين در سوء هاضمه و در سازندگي و حيات بخشي و پر طراوت کردن پوست مصرف دارند.